بو که آن ماه من اندر از جهان ملک خاتون غزل 1324

1 بو که آن ماه من اندر چمن آید روزی حال زار منش اندر نظر آید روزی

2 گرچه پیچید عنان از من بیچاره به خشم خبری زان بت بدخو مگر آید روزی

3 ور چه مستست چو آن نرگس رعنا همه روز بو کز آن بی خبری با خبر آید روزی

4 با کمان خانه ابروت ....... تیر آه دل من با سپر آید روزی

5 تا به کی در ظلمات شب هجران باشم آفتابی مگر از وصل برآید روزی

6 گل بستان امید من خون گشته جگر مگر از آب دو چشمم به سرآید روزی

7 من به بوی کرمش گرد جهان می گردم کز در لطف مگر باز درآید روزی