1 شکست استخوان، طبع اندیشه زای به دندانهٔ کلک پولاد خای

2 که اندیشه، جادونگاری گرفت بنای سخن استواری گرفت

3 ز صد چشمه خون بیش، پیمود دل که شد صفحه ام رشک چین و چگل

4 به دل، کاوش دیده نگذاشت نم که گوهر فرو ریخت، ابر قلم

5 خرد دفتر جزء و کل را گشود که اندیشه، کلک آزمایی نمود

6 به پیچ و خم فکر، عمری گذشت که خاطر خداوند سررشته گشت

7 ز معنی، دلم جام جمشید زد نیم، زخمه بر ساز ناهید زد

8 حزین، زلف معنی ست در مشت باد به این تار، کلک خوش انگشت باد

9 رسایی ده، آوای اندیشه را فراسوده مگذار این بیشه را