بوئی که ز چین سر زلفت از ابن یمین فریومدی غزل 101

1 بوئی که ز چین سر زلفت بمن آید خوشتر ز دم نافه مشک ختن آید

2 جز قامت رعنای تو بالا ننماید سروی که ازو بوی گل و یاسمن آید

3 میگون لب شیرین تو چون در نظرآرم در دیده غمدیده عقیق یمن آید

4 با کوثر اگر وصف لب لعل تو گویم آبش ز خوشی سخنم در دهن آید

5 در تاب و سرافکنده بود سرو چو نرگس گر قد چو شمشاد تو سوی چمن آید

6 آمد بلب از چاه زنخدان تو جانم گر در کفش از زلف تو مشکین رسن آید

7 بر آتش اندوه دلم آب فشاند بادی که ز خاک سر کویت بمن آید

8 آمد بدل ابن یمین دوش خیالت چون یوسف مصری که به بیت الحزن آید