بوالهوس! با عشق خوبان از سلیم تهرانی غزل 295

1 بوالهوس! با عشق خوبان این قدر امساک چیست گر ز جان نتوان گذشتن، می توان از دل گذشت

2 مگذر از مستی که در این وادی پرانقلاب آفت رهزن نبیند هر که او غافل گذشت

3 ناخنت از کار رفت و وانشد از زر گره زحمت بیهوده، ای منعم مکش سایل گذشت

4 عشقم از بس بسته راه جلوه ی او را سلیم عزم هرجا کرد آن بدخو، مرا از دل گذشت

5 سیر و دورم بر مراد از طالع ناساز نیست مرغ بسمل گر پر و بالی زند پرواز نیست

6 هرچه در دل پرتو اندازد، ظهوری می کند گر به معنی بنگری، آیینه صورت باز نیست

7 پنبه در گوش است ما را از حدیث انجمن نشنود حرف کسی را هر که او غماز نیست

8 برنمی آید ز دست هرکسی رسم کرم شیوه ی همت درین دوران، کم از اعجاز نیست

9 مطلب از بیش و کم دنیا اگر خرسندی است از سلیمان هیچ فرقی تا کبوترباز نیست

10 پیش گل نتوان حدیث روی او گفتن سلیم هر که گوشی پهن سازد، محرم این راز نیست