1 دمید صبح سعادت،که یار باز آمد هزار شکر که آن غمگسار باز آمد

2 دلم،که برسر کوی تو راه یافت دمی باختیار شد و بخت یار باز آمد

3 خرد،ز جور و جفای تو،از سر کویت بخشم رفت ولی شرمسار باز آمد

4 روان ز بیم فراقت گریخت جانب وصل چو پشه بود و چو شیر شکار باز آمد

5 پریر دیدم و گفتم:سلام، داد علیک بخنده گفت که: آن سوکوار باز آمد

6 خرد بوادی عشقت سفر گزید،اما عظیم تند شد و بردبار باز آمد

7 کسی که راه بوصل توبرد،درره عشق چو صعوه رفت ولی چون هزار بازآمد

8 هزار شکر که ایام وصل خواهد بود گذشت نوبت دی،چون بهار باز آمد

9 بجان توکه مده انتظار قاسم را که این بلابسرم ز انتظار باز آمد