دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک از حزین لاهیجی غزل 212

1 دمیدن از سمنش مشک ناب نزدیک است به شب نهان شدن آفتاب نزدیک است

2 دلم ز وعده بر آتش فکندی و رفتی بیا که سوختن این کباب نزدیک است

3 نفس شمرده زدنهای صبح روشندل کنایتی ست که روز حساب نزدیک است

4 خوش است ساقی اگر مستیی گذاره کنم گذشتن گل پا در رکاب نزدیک است

5 به عمر با تک و تاز نفس مباش ایمن که راه دور، به پای شتاب نزدیک است

6 فسانه ای ز هوس های نفس دون کافی ست دل فسردهٔ جاهل، به خواب نزدیک است

7 دل از شکنجهٔ هستی غمین مدار حزین گشادِ عقدهٔ کار حباب نزدیک است