خوشا فصل گل و عهد جوانی از مشتاق اصفهانی غزل 322

1 خوشا فصل گل و عهد جوانی خصوص آغاز صبح زندگانی

2 مغنی دلکش و ساقی پریوش قدح لعلی و صهبا ارغوانی

3 مهش برده ز مهر عالم افروز سبق از راه و رسم مهربانی

4 بقامت غیرت سرو زمینی بصورت رشک ماه آسمانی

5 نشسته در میان سبزه با هم ز می سرخوش بآینی که دانی

6 زبان در کامشان گاه تکلم ز نرمی با وجود ترزبانی

7 بسان صفحه‌ای دلهای ساده تهی ز الفاظ و لبریز از معانی

8 مرا مشتاق اگر این صحبت خوش که باشد عین کام و کامرانی

9 شود قسمت دمی از زاهدان باد بهشت و عیش‌های جاودانی