خوشا وقتی که از خود رسته باشیم از جامی غزل 356

1 خوشا وقتی که از خود رسته باشیم به وقت بیخودان پیوسته باشیم

2 ازان دامی که جز مردان نجستند به همتهای ایشان جسته باشیم

3 کشیده رخت خود از کوی هستی به کنج نیستی بنشسته باشیم

4 خلیل آسا به نیروی قناعت بتان حرص را بشکسته باشیم

5 به بند عشق محکم کرده پیوند همه پیوندها بگسسته باشیم

6 چو برناید امیدی از در خلق در امید برخود بسته باشیم

7 به سرناید به سرعت جامی این راه بیا تا بعد ازین آهسته باشیم