1 تلخ از لبت، ای خسرو خوبان به گدا بس از همچو تویی قسمت ما جور و جفا بس

2 پیش تو کند فاش، پریشانی عاشق پیغام دلم با سر زلف تو، صبا بس

3 با عفو، گناهی بتر از ترک گنه نیست چون دوست کریم است، مرا فعل خطا بس

4 با سایهٔ گل خوی کن و نالهٔ بلبل درگلشن ایجاد همین برگ و نوا بس

5 بر سر گل باغ تو زیاد است حزین را او را ز گلستان تو یک برگ گیا بس