بیدلی کو واله دیدار آن از جویای تبریزی غزل 499

1 بیدلی کو واله دیدار آن طناز ماند دیدهٔ حیران در فیضی به رویش باز ماند

2 بسکه وحشت کرده از طبل تپیدنهای دل رنگ ما چون طایر تصویر در پرواز ماند

3 آه عالم سوز باشد در غبار خود نهان نالهٔ مستور ما در پردهٔ آواز ماند

4 دست عشقم زین چمن در غنچگیها چیده است زان زبان در پردهٔ دل سر به مهر راز ماند

5 از سر زلش نشد جویا دل ما وارهد مرغ بی بال و پری در چنگل شهباز ماند