بی می همه نوبهار از اوحدالدین کرمانی رباعی 12

1 مقصود میان من و تو پنهان است دل را سببی هست که سرگردان است

2 زینجا که منم حدیث بس دشوار است زآنجا که قبول تست بس آسان است

1 من خاک تو در چشم خرد می آرم عذرت نه یکی نه ده که صد می آرم

2 سر خواسته ای به دست کس نتوان داد می آیم و بر گردن خود می آرم

1 با هر درمم اگر دو صد بدره بود با مهر کرامت تو یک ذرّه بود

2 گر کفر همه وجود در من باشد با بحر عنایت تو یک قطره بود