بهارا بهل تا گیاهی از ملک‌الشعرا بهار قصیده 108

1 بهارا بهل تا گیاهی برآید درخشی ز ابر سیاهی برآید

2 درین تیرگی صبر کن شام غم را که از دامن شرق ماهی برآید

3 بمان تا درین ژرف یخ‌زار تیره به نیروی خورشید راهی برآید

4 وطن چاهسار است و بند عزیزان بمان تا عزیزی ز چاهی برآید

5 درین داوری مهل ده مدعی را که فردا به محضرگواهی برآید

6 به بیداد بدخواه امروز سرکن که روز دگر دادخواهی برآید

7 برون آید از آستین دست قدرت طبیعت هم از اشتباهی برآید

8 برین خاک‌، تیغ دلیری بجنبد وزین دشت‌، گرد سپاهی برآید

9 گدایان بمیرند و این سفله مردم که برپشت زین پادشاهی برآید

10 نگاهی کند شه به حال رعیت همه کام‌ها از نگاهی برآید

11 ز دست کس ار هیچ ناید صوابی بهل تا ز دستی گناهی برآید

12 مگر از گناهی بلایی بخیزد مگر از بلایی رفاهی برآید

13 مگر از میان بلاگرمگاهی ز حلقوم مظلوم آهی برآید

14 مگر ز آه مظلوم گردی بخیزد وزآن گرد صاحب کلاهی برآید