حذر کن ز آهِ جهان‌گیرِ از حکیم نزاری قهستانی غزل 1004

1 حذر کن ز آهِ جهان‌گیرِ من که ناگه خورد بر هدف تیرِ من

2 نترسی که روزی به درد آورد دلِ نازکت آهِ شب‌گیرِ من

3 منم آن که آهش لقب می‌نهند جهانی بسوزد ز تأثیرِ من

4 ملامت مکن بر من از بی‌خودی که ایزد چنین کرد تقدیرِ من

5 دل هر که دیوانۀ زلفِ توست گرفتار باشد به زنجیرِ من

6 مگر از تو باشد قبولیّتی وگرنه محال است تدبیرِ من

7 نه آخر نزاریِ زار تو‌ام ببخشای بر نالۀ زیرِ من

8 عذابی شدیدست هجران‌ِ تو خطایی عظیم است تأخیرِ من