در ره عشق بتان جان ز بلا از سلیم تهرانی غزل 582

1 در ره عشق بتان جان ز بلا نتوان برد سر درین راه به همراهی پا نتوان برد

2 خضر توفیق اگر راهنمایی نکند راه بر قافله از بانگ درا نتوان برد

3 می گشاید ز گره کار اسیران، اما این کلیدی ست کزان بند قبا نتوان برد

4 همه کاری بجز از مرگ، تلافی دارد بازی باخته ای نیست که وا نتوان برد

5 راستی را نتوان در همه جا برد به کار گوی ازین معرکه بیرون به عصا نتوان برد

6 دم شمشیر بود جاده ی عشق تو سلیم سر ازین راه سلامت ز قضا نتوان برد