بتا تا مهر روی تو دلم از جهان ملک خاتون غزل 137

1 بتا تا مهر روی تو دلم با مهربانی جست درخت قامتت گویی میان دیده ما رست

2 نو زین حالت خبر داری که یار مهربان من نداند بنده پروردن ولی در دلربایی چست

3 ز تاب روز هجرانت ببین کاین مردم دیده به جان آمد ز غمخواری به خون دیده رخ را شست

4 درخت قامت سروش کشیده سر به رعنایی ولی خاک تن مسکین به قدش مهربانی جست

5 مسلمانان به جان آمد دل من از جفای یار که ننمود او وفا با ما و جور و دلبربایی جست