1 از بس که رخ نامه به خون تر میشد هم کاغذ و هم حرف مستر میشد
2 گاهی چو سواد نامه میپیچیدم گه چون قلمم دود به سر بر میشد
اولین نفری باشید که نظر میدهید ✨
1 چشم تر کن به فراق من مسکین ای ماه که جهان را ز سرشکم بلغ السیل ز ماه
2 به وداع من بیچاره برنجان قدمی که فدای قدمت باد دلم بی اکراه
1 چنین شنیدم از آیندگان فصل بهار که کاروان صبا می رسد ز حد تتار
2 با باغ مژده رسانید دوش پیک سحر که می رسد دو سه اسبه سپاه فصل بهار
1 نه چو رخت ماه سخنگو بود نه چو قدت سرو سمن بو بود
2 سرو بنا از بر چشمم مرو سرو همان به که بر جو بود
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به
دیدگاهها **