از بس که رخ نامه به خون تر از مجد همگر رباعی 363

1 اگر به صبر مرا با تو چاره باید کرد دلم صبورتر از سنگ خاره باید کرد

2 و گر ز جور کند جامه پاره مظلومی مرا ز جور تو صدجان نثاره باید کرد

1 شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم از طلعت فرخنده نوئین معظم

2 آن شیر که با پنجه وبازوی شکوهش چون پنجه بید آمد سرپنجه ضیغم

1 اقبال غلام بخت پیروز تو باد خور بنده روی عالم افروز تو باد

2 هر خیر و سعادت که دهد دست قدر ایثار و نثار عید و نوروز تو باد