از بس که ز گریه نامه تر می‌گردد از مجد همگر رباعی 292

1 به وقت صبح نشیند کسی چنین بیکار مخسب ساقی و برخیز جان باده بیار

2 در آب بسته فکن از صراحی آتش تر که زود بگذرد این خاکدان باد وقار

1 به فال فرخ و روز خجسته سوی عراق رسید موکب میمون صاحب آفاق

2 خدایگان وزیران بهاء ملت و دین پناه و ملجاء اهل جهان علی الاطلاق

1 شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم از طلعت فرخنده نوئین معظم

2 آن شیر که با پنجه وبازوی شکوهش چون پنجه بید آمد سرپنجه ضیغم