بربود از من دل دل ربائی از جهان ملک خاتون غزل 1405

1 بربود از من دل دل ربائی جز وصل او نیست دل را دوایی

2 درد دل من از جور یارست سر بکند هم روزی ز جایی

3 دیدم رخش را دانم که روزی از دیده آید بر من بلایی

4 تشبیه کردم گل را به رویش دیدم ندارد چندان بقایی

5 کشتی نگارا بیچارگان را واجب نباشد بی خون بهایی

6 ای دل بیا تا با هم بگوییم درد دل خود از بی وفایی

7 تو پادشاهی لیکن نباشد اندر جهانت چون من گدایی