بنمای رو که والهٔ آن روی چون گلم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
1 بنمای رو که والهٔ آن روی چون گلم قربان شوم تو را چه کنم بی تحملم
2 یک ساغر شراب میسر اگر شود در بزم روزگار ز اهل تجملم
3 دزدیده هم نکرده فلک سوی من نظر در روزگار، سرمهٔ چشم تغافلم
4 در هر ظهور عشق ظهوری دگر کند در شهر و کوچه ها سگ و در باغ بلبلم
5 تا مرغ دل ز دانهٔ خالش طمع برید نی در شکنج زلف نه در قید کاکلم
6 از جا به هیچ باب سعیدا نرفته ام چون خانه زاد صبر و مرید توکلم
ادامه توضیحات شاعر