1 خموشیت گره افکند در دل همه کس بگو حدیثی و بگشای مشکل همه کس

2 بدان که هر نظری قابل جمال تو نیست مکن چو آینه خود را مقابل همه کس

3 رخی که بال ملک را خطر ز شعلهٔ اوست روا بود که شود شمع محفل همه کس

4 عداوتم به دل کاینات داده قرار محبتی که سرشتست در دل همه کس

5 زمانه گشت پرآشوب و من به این خوش دل که از خیال تو خالی شود دل همه کس

6 زرشک مایل مرگم که از غلط کاریست به غیر محتشم آن سرو مایل همه کس