1 بمجلس اندر کان بت مرا شراب دهد بمن نشاط و ببد خواه من عذاب دهد

2 یکی چنانکه خدایش همه عذاب دهد یکی چنان که خدایش همه صواب دهد

3 گمان برم که بمن آفتاب خواهد داد بلی چو ساقی مه باشد آفتاب دهد

4 اگر بخوانم آن را کجا که دوزخ اوست هر آینه گل حمری مرا جواب دهد

5 ز باد حلقۀ زلفین او بر آن رخسار همی شتاب کند تا مرا شتاب دهد

6 بدین جهان چه شناسی عجبتر از خط او که مشک نیست ولی بوی مشک ناب دهد

7 سیاه و سبز و قوّی است و ماه و مهرش روی خرد زهر دو نشانی همی صواب دهد