بما آن صوفی ببریده بینی از کمال خجندی مقطع 27

1 در چمن می رفت ذکر قامت دلدار ما سرو دامن بر زد و آمد به بستان راست پا

2 تا چرا پیراهن اول آن تن نازک بسود می کند از غیرت آن در برش گرمی قبا

1 گر مرا سر رود اندر غم جانان غم نیست عاشق شیفته دل را خبر از عالم نیست

2 عهد بستی که دگر از تو نه بردارم دل ترسم آنست که پیمان بنان محکم نیست

1 چو زلف تو بود از تکبر دوتا به بادی بیفتاد مسکین ز پا

2 گشودن ز زلفت گره مشکل است درین شیوه مو می شکافد صبا