بکفر زلف آن ترسا بچه از آشفتهٔ شیرازی غزل 824

1 بکفر زلف آن ترسا بچه تا دین و دل دادم صلیب رشته تسبیح زاهد رفته از یادم

2 مرا زاین بستگی بس فخر بر آزادگان باشد مباد آندم که بگشاید زرحمت پای صیادم

3 نیم خسرو که گر شیرین نباشد شکری جویم مقیم بیستون عشق پابرجای فرهادم

4 زآب دیده آتش زد بخاکم بخت وارونم شدم چون کوه وهجر تو چو کاهی داد بر بادم

5 زبس شاگردی عشقت بمکتب خانه ها کردم بدرس عشق چون مجنون بعصر خویش استادم

6 زموج اشک پی در پی گسسته لنگر صبرم سکون در دل کجا ماند که بر آبست بنیادم

7 مناز ای باغبان از سرو آزادت نیم قمری که من با بندگی قامتش از سرو آزادم

8 بکوثر نیستم محتاج و تشنه نیستم فردا بکوی میفروشان تا که کرده خضر ارشادم

9 زهول عرصه محشر ندارم اضطراب ایدل کند پیر خرابات ار بیکجرعه می امدادم

10 ثناخوان علی آشفته و درویش مدحت گر گدای درگه حیدر نه ابدال و نه اوتادم