ای گدایی درت مایه صاحب از نشاط اصفهانی قصیده 18

1 ای گدایی درت مایه صاحب جاهی فخرها کرده بدوران تو شاهنشاهی

2 مانده سر گشته بره چرخ هم از گام نخست خواست با پایه ی قدر تو کند همراهی

3 خاک پای تو بود چشمه ی حیوان و رسید سد سکندر بدرت بی خطر گمراهی

4 تا نبیند بمراد تو بجز عکس مراد عمر بد خواه تو ایمن بود از کوتاهی

5 تازه شد باز جهان کهن از باد بهار ای بهار خطرت بی خطر دی گاهی

6 یار دیرین طلب از تازه رخان تا کندت مه نو ساغری و چرخ کهن خر گاهی

7 ناز بر دهر کن و حکم بر افلاک نشاط تا بدانند کمین بنده ی این درگاهی