1 گدای کوی ترا پادشاه میخوانند چو راه یافته بر آن در براه میخوانند

2 کمر به خدمت تو هر که بست شاهانش بقدر مرتبه صاحب کلام می خوانند

3 بر آستان تو درویش بی سر و پا را سرانه ملک و اصحاب جاه میخوانند

4 خیال روی نو هر پارسا که قبله نساخت همه عبادت او را گناه میخوانند

5 کسی که لوح دل از نقش غیر پاک نشست بحشر نامه او را سیاه میخوانند

6 دلا رهی بحریم وصال جو باری ترا چو محرم آن بارگاه میخوانند

7 مرید وپیر بسر رقص می کنند کمال چو گفت های تو در خانقاه میخوانند