پیش از تو دل از از اوحدالدین کرمانی رباعی 207

1 من خاک تو در چشم خرد می آرم عذرت نه یکی نه ده که صد می آرم

2 سر خواسته ای به دست کس نتوان داد می آیم و بر گردن خود می آرم

1 هر چند که روشنی فزاید خورشید در دیدهٔ خفّاش نیاید خورشید

2 دل طاقت نور تو کجا دارد پس آنجای که خفاش نماید خورشید

1 ای خالق هر توانگر و هر درویش می سازی کار هر یک از اندک و بیش

2 از لطف و کرم ساخته کن کار جهان کز صنع تو یک ذرّه نگردد کم و بیش