پیش لب و زلفش ای دل از حیرانی از عبید زاکانی رباعی 51

1 خم ابروی او در جانفزائی طراز آستین دلربائی

2 خدا را محض لطفش آفریده به نام ایزد زهی لطف خدائی

1 لطف تو از حد برون حسن تو بی منتهاست نیش تو نوش روان درد تو درمان ماست

2 عشق تو بر تخت دل حاکم کشور گشای مهر تو بر ملک جان والی فرمانرواست

1 هرگز کسی به خوبی چون یار ما نباشد مه را نظیر رویش گفتن روا نباشد

2 موئی چنان خمیده چشمی چنان کشیده در چین به دست ناید و اندر ختا نباشد