بکوی عاشقان بت خانه ای هست از قاسم انوار غزل 158

1 بکوی عاشقان بت خانه ای هست در آنجا دلبر جانانه ای هست

2 نمی داند کسی او را، ولیکن بهر مجلس ازو افسانه ای هست

3 بپیش شمع رویش خور فرو رفت که شمعش را چنین پروانه ای هست

4 مرا از زلف و خالش گشت معلوم که هرجا دام باشد دانه ای هست

5 چو پیمان را شکستم، باز ساقی کرم فرما، اگر پیمانه ای هست

6 چه کم از می، بدور چشم مستش؟ که در هر گوشه ای می خانه ای هست

7 سرشک قاسمی دریاست، در وی برای طالبان دردانه ای هست