چون زلف بنفشه از ابن یمین فریومدی رباعی 560

1 چون زلف بنفشه را صبا داد شکن دم بی می لاله رنگ گلبوی مزن

2 خاصه بمضاحک اندر آمد بلبل وز خنده بماند غنچه را باز دهن