چون جهانی را تویی از جهان ملک خاتون غزل 1128

1 چون جهانی را تویی روح و روان رحمتی کن بر دل این ناتوان

2 سرو جانی در سرابستان دل سر مکش یکبارگی از دوستان

3 چون قد رعنایت ای زیبا نگار من ندیدم سروی اندر بوستان

4 سر به پایت می نهم چون آب و تو سرکشی از ما چرا سرو روان

5 از چه رو ای نور چشمم در فراق کرده ای خون دل از چشمم روان

6 ما همه روزی ز روی اعتقاد بنده مهر تو می گردم ز جان

7 دلبرا امروز ما را خوش بدار کاعتمادی نیست بر کار جهان