چون به رخ عرق فشان میکشی از محتشم کاشانی غزل 527

1 چون به رخ عرق فشان میکشی آستین فرو آب حیات میرود پیش تو در زمین فرو

2 بی‌خبر آمدی فرو در دل بینوای من شاه به خانهٔ گدا نامده این چنین فرو

3 در ره آن سهی قدم پای به گل شده فرو آه اگر بیاورد سر به من حزین فرو

4 گشته سوار و خورده می من همه جا روان ز پی تا دگری نیاردش مست ز پشت زین فرو

5 نرگس چشم ساحرت چون زند آتشم به دل ریزد از آب دیده‌ام صد گل آتشین فرو

6 وجه سفید ره نیم سجدهٔ توست وای اگر خاک در سرای تو ریزدم از جبین فرو

7 قابل خسروی بود هرکه بسان محتشم سر به غلامی آورد پیش تو بر زمین فرو