چون نیستی آنچنان که از انوری ابیوردی غزل 145

1 چون نیستی آنچنان که می‌باید تن در دادم چنانکه می‌آید

2 گفتی که از این بتر کنم خواهی الحق نه که هیچ درنمی‌باید

3 با این همه غم که از تو می‌بینم گر خواب دگر نبینیم شاید

4 با فتنهٔ روزگار تو عیدست هر فتنه که روزگار می‌زاید

5 گفتم که دلم به بوسه خرسندست گفتی ندهم وگرچه می‌باید

6 زین طرفه ترت حکایتی دارم دل بین که همی چه باد پیماید

7 بوسی نه بدید و هر زمان گوید باشد که کناری اندر افزاید

8 دستی برنه که انوری ای دل از دست تو پشت دست می‌خاید