چون سوی من ای جان و جهان دیر آیی از جامی رباعی 22

1 ای به شکر خواب سحر داده هوش خیز که برخاست ز مرغان خروش

2 مرغ سحر زنده و تو مرده ای او ز نوا گرم و تو افسرده ای

1 خورده دانی گفت با وامق به راز کای ز داغ عشق عذرا در گداز

2 می بری عمری به سر در جست و جوی چیست مقصودت ز جست و جو بگوی

1 شب که از هر کار دل پرداختی با حریفان نرد عشرت باختی

2 بزمگاهی چون بهشت آراستی مطربان حور پیکر خواستی