چون تو طبیب دردی درد تو با که گویم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 چون تو طبیب دردی درد تو با که گویم درمان درد دوری ای دلبر از که جویم
2 آبم ببرد عشقت بر باد داد عمرم از آتش فراقت کمتر ز خاک کویم
3 از تاب زلف پرچین چوگان مزن خدا را کاندر فراق رویت سرگشته تر ز گویم
4 در بوستان وصلت ای جان من چو بلبل بر روی چون گل تو آشفته همچو مویم
5 چون ترک عشق گویم تا روز حشر جانا ور کوزه گر بسازد از خاک من سبویم
6 جانم ز پا درآمد در جست و جوی وصلت در کوی هجرت آخر تا کی به سر بپویم
7 گرچه ز ما فراغت دارد نگار لیکن من در جهان به بویش دایم به جست و جویم
ادامه توضیحات شاعر