چون مرا با عشق تو دردی از جهان ملک خاتون غزل 666

1 چون مرا با عشق تو دردی بود در میان ماجرا گردی بود

2 بار عشق او به جان و دل کشد در وفاداری اگر مردی بود

3 بشکند بازار گرمم در وصال در جهان هر جا که دم سردی بود

4 روی تو با ماه چون نسبت کنم او که هرجایی و ره گردی بود

5 راه عشقت را به مردی بسپرم کوری آن کس که نامردی بود

6 دل به دست دلبری افکنده ام جان فدای نازپروردی بود

7 بر دل بیچاره ی من ره زده هرکجا اندر جهان دردی بود