چون نخواهی نفسی کرد از مشتاق اصفهانی غزل 242

1 چون نخواهی نفسی کرد نگهداری من چیست سعی اینقدر از بهر گرفتاری من

2 کرده‌ام خوی بدردت چه کشم ناز طبیب صحتی گو نبرد از پی بیماری من

3 ناله‌ام از غم محرومی رهزن باشد ورنه کس نیست درین ره بسبکباری من

4 من رنجور ز دردت چو نخواهم جان برد گو کسی را نبود فکر پرستاری من

5 به از این باش به من گر بودت بنده هزار که تو یک بنده نداری بوفاداری من

6 ناله زار من ای باد بگوشش مرسان ترسم آزرده شود خاطرش از زاری من

7 گر نسازم بدل زار چه سازم مشتاق دلبرم چون نکند ترک دل‌آزاری من