چون بی تو چارهٔ دل محزون از جویای تبریزی غزل 1032

1 چون بی تو چارهٔ دل محزون کند کسی خون می چکد ز قطع نظر چون کند کسی

2 تا کی به یاد لعل لبی شام تا سحر دل در فشار پنجهٔ غم خون کند کسی

3 تا چند بی تو پنجهٔ مژگان خویش را مرجان صفت ز اشک جگرگون کند کسی

4 سرخوش شود زبوی می «لی مع اللهی» خود را دمی ز خویش چو بیرون کند کسی

5 باید نخست ساخت وضو ز آب دیده اش خواهد چو طوف تربت مجنون کند کسی

6 جویا اسیر طور تو، آخر مروتی!‏ ظلم اینقدر به عاشق مفتون کند کسی؟