چون با من در سخن آن لعل آتشناک از عرفی شیرازی غزل 328

1 چون با من در سخن آن لعل آتشناک خواهد شد به کامم هر چه زهر است از لبش تریاک خواهد شد

2 هجوم عاشقان در کوی او افزود و خوشحالم کزین پس در هلاک دوستان بی باک خواهد شد

3 چه غم گر دامن پاکت به خونم گردد آلوده که فردا هم به آب دیدهٔ من پاک خواهد شد

4 نی ام نومید اگر دستم بود کوته ز دامانش چو می دانم که در جولانگه او خاک خواهد شد

5 ز مست افتادنم در مسجد، ای زاهد، مشو رنجه که صحن مسجدت فردا زمین تاک خواهد شد

6 چه چاک پیرهن می دوزی ای زاهد، وزین غافل که تا دامن گریبان کفن هم چاک خواهد شد

7 شود سودای پا بوس تو افزون در سر عرفی درین زودی همانا بستهٔ فتراک خواهد شد