چون لبت از مصر کی خیزد نبات از همام تبریزی غزل 11

1 چون لبت از مصر کی خیزد نبات کز نباتت می‌چکد آب حیات

2 دوستانت ز آب حیوان بی‌نصیب تشنگان جان داده نزدیک فرات

3 صانع از روی تو شمعی برفروخت دفع ظلمت را میان کاینات

4 پیش نقش رویت ایمان آورند بت‌پرستان زمین سومنات

5 بود در خوبان نظر کردن حرام حسنت آمد کرد محو سیئات

6 از کمند زلف جان‌آویز تو جان ندارد هر که می‌جوید نجات

7 صبر فرمایی مرا در عاشقی چون نمایم بر سر آتش ثبات

8 گر کند چشمت به درویشان نظر مایه حسن تو را باشد زکات

9 زندگانی را ز سر گیرد همام گر به خاکش بگذری بعد از وفات