چون گره جا در خم آن زلف دلکش از سلیم تهرانی غزل 825

1 چون گره جا در خم آن زلف دلکش کرده‌ایم پای خود پیچیده در دامن، فروکش کرده‌ایم

2 می‌کند از دلگشایی گریهٔ ما کار می ما به آتش آب را چون شیشه روکش کرده‌ایم

3 کار ارباب صفا برعکس چون آیینه است خانه را از ساده‌کاری ما منقش کرده‌ایم

4 نان یاران را که بوی قرص افعی می‌دهد زهر قاتل باد اگر هرگز نمک چش کرده‌ایم

5 در طریق عشق، دل را پختگی حاصل نشد بیضهٔ فولاد پنداری در آتش کرده‌ایم

6 غیر شانه کس ندارد دست بر وصلش سلیم خاطر خود جمع ازان زلف مشوش کرده‌ایم