1 شد از فروغ شاه صفی گلستان جهان خورشید گو متاب دگر بر جهانیان

2 کف کار ابر کرده و رخسار کار مهر دیگر چه منت است زمین را به آسمان

1 از خواری شاگرد و ز فخر استاد صد چاک به جیب هستیم پیش افتاد

2 ز استاد بگشوم آمد اینحرف آزاد فریاد زدانش و ز نادانی داد

1 بهشت است آن ندانم یا بهار است غلط کردم غلط، دیدار یار است

2 هلاک آن تنم کز نازنینی زمین و آسمانش زیر بار است