چون موم بر آتشی رسی آب مشو از سعیدا رباعی 131

1 روی تو چو از پیش نظر پرده برانداخت آتشکدهٔ مهر به دور قمر انداخت

2 بی روی تو هر قطرهٔ اشکی که برون شد از دل همه را دیدهٔ من از نظر انداخت

1 عمری است سرو تا به وفا ایستاده است در یاد قامت تو به پا ایستاده است

2 شمع است در محبت جانان که شعله را بر سر گرفته است بجا ایستاده است

1 صبحدم شیری که مهر دایه ام در کام ریخت خون دل شد شام غم از دیده ام ایام ریخت

2 سرخ ناگردیده ریزد خون دل را دل به زور حیف این می را که از خم ساقی ما خام ریخت