چون روی هوا دوش به قیر اندودند از مسعود سعد سلمان رباعی 137

1 جشن اسلام عید قربانست شاد ازو جان هر مسلمانست

2 خانه گویی ز عطر خرخیز است دشت گویی ز حسن بستانست

1 دلم ز اندوه بی حد همی نیاساید تنم ز رنج فراوان همی بفرساید

2 بخار حسرت چون بر شود ز دل به سرم ز دیدگانم باران غم فرود آید

1 تا توانی مکش ز مردی دست که به سستی کسی ز مرگ نجست

2 ماهی ار شست نگسلد در آب بسته او را به خشکی آرد شست