چونکه شهانند گدایان از اسیری لاهیجی غزل 313

1 چونکه شهانند گدایان عشق باش دلا چاکر سلطان عشق

2 دفتر ناموس بآتش بسوز تا که رهی یابی بدیوان عشق

3 ره بسر خوان وصالش بری گر تو شوی یکدمه مهمان عشق

4 زود شوی واقف اسرار غیب گر بزنی دست بدامان عشق

5 موت ارادی چو شود اختیار زود شوی زنده بجانان عشق

6 مملکت عشق مسلم مراست زانکه منم خسرو و خاقان عشق

7 تا که مسخر شودم دیو نفس گشت دلم تخت سلیمان عشق

8 عقل، تو دور از من و بیگانه باش زانکه منم محرم خاصان عشق

9 خواهی اسیری بوصالش رسی زود به پیمای بیابان عشق