کسی را چون به بیدادت شکی نیست از آذر بیگدلی غزل 32

1 کسی را چون به بیدادت شکی نیست هزارت دوست بود اکنون، یکی نیست

2 بدشت عشق، صیادی است؛ کش دام تهی هرگز ز صید زیرکی نیست

3 کسی کش صبر بسیار است داند که جور خوبرویان، اندکی نیست

4 ندانم، از که خوردم زخم؛ اما به ترکش جز تو کس را ناوکی نیست

5 بتن جایی ندارد آذر پیر که به روی جای سنگ کودکی نیست