چون سیم سفچه شاخ از عنصری بلخی قصیده-قطعه 117

1 فرو شکن تو مرا پشت و زلف بر مشکن بزن تیغ دلم را ، بتیغ غمزه مزن

2 چو جهد سلسله کردی ز بهر بستن من روا بود ، بزنخ بر مرا تو چاه مکن

1 ز خون دشمن او شد ببحر مغرب جوش فکند تیغ یمانش رخش در عمان

1 غنودستند بر ماه منور خط و زلفین آن بت روی دلبر

2 یکی را سنبل نو رسته بالین یکی را لالۀ خود روی بستر