1 چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد ماند تن از شعف و جان از ذوق استقبال کرد

2 ترک ما ناکرده از بهر سفر پا در رکاب ترکتاز لشگر هجران مرا پامال کرد

3 اول از اهمال دوران در توقف بود کار لیک آخر کار خود بخت سریع اقبال کرد

4 بی گمان دولت به میدان رخش سرعت می‌جهاند در جنیبت بردنش هرچند دور اهمال کرد

5 آتش ما را چو مرغ نامه‌آور ساخت تیز مرغ غم را بر سر ما بی‌پر و بی‌بال کرد

6 آن چنان حالم دگرگون شد که جان دادم به باد زان نوید بیگمانم چون صبا خوشحال کرد

7 بر زبان محتشم صد شکوه بود از هجر تو مژدهٔ وصلت ز بس خوشحالی او را لال کرد