چون قامت آن سرو سهی کرد از هلالی جغتایی غزل 251

1 چون قامت آن سرو سهی کرد هلاکم سروی بنشانید، روان، بر سر خاکم

2 رفتی و دلم چاک شد از دست تو دلبر باز آ و قدم رنجه نما در دل چاکم

3 گفتی که: هلاکت کنم از ناز و کرشمه بنشین، که من از دست تو امروز هلاکم

4 شادیم بخاک قدمت، همچو هلالی نه بر سر گورم قدم، از ناز، که خاکم