چون خاک می‌شود به رهت جان از فروغی بسطامی غزل 45

1 چون خاک می‌شود به رهت جان پاک ما بگذار نخوت از سر و بگذر به خاک ما

2 یا رب که دامن تو نگیرد به روز حشر خونی که ریختی ز دل چاک چاک ما

3 دردا که هیچ در دل سختت اثر نکرد اشک روان و آه دل دردناک ما

4 تا کی که با خیال تو در خاک می‌کنیم خم‌خانه مست می‌شود از فیض تاک ما

5 دل شد شریک غصهٔ ما در طریق عشق غیرت اگر بهم نزند اشتراک ما

6 دیدیم روی قاتل خود را به زیر تیغ سرمایهٔ سلامت ما شد هلاک ما

7 تا تکیه کرده‌ایم فروغی به لطف دوست از خصمی فلک نبود هیچ باک ما