چون خاک شوم گر گذری سوی مزارم از جامی غزل 596

1 چون خاک شوم گر گذری سوی مزارم بوی جگر سوخته یابی ز غبارم

2 چون رفتنی است از تنم این جان بلاکش آن به که به خاک سر کوی تو سپارم

3 در گلشن جان می شکفد صد گل شادی زان غنچه که در سینه ز پیکان تو دارم

4 هر دم کنم از خون جگر خاک رهت گل تا روزنه دل به رخ غیر برآرم

5 نی لایق تشریفم و نی در خور بیداد یارب من بیدل به جهان بهر چه کارم

6 در بوته هجران چو زرم گر بگدازی دیگر نشود بر محک عشق عیارم

7 هم لطف تو فرمود که جامی سگ مایی ورنه من بیدل چه کسم در چه شمارم